Post autor: Gość » 13 paź 2018, o 21:02
W Klerze Wojtka Smarzowskiego jest scena, w której mężczyzna opowiada przed komisją w kurii o tym, jak był molestowany przez księdza. Jeden ksiądz pyta, dlaczego mężczyzna atakuje Kościół chrystusowy, inny mówi, że oskarżony ksiądz będzie musiał pozwać mężczyznę o zniesławienie, bo w liście do kurii został nazwany pedofilem.
To autentyczna scena, na podstawie historii Marka Lisińskiego. W ogóle ten film jest oparty częściowo na historiach osób, które zgłosiły się do fundacji.
Ofiarami są z natury rzeczy katolicy, więc ich pierwszym odruchem jest pójście na skargę do biskupa zamiast na policję. Na początku jest właśnie takie przesłuchanie, podczas którego ofiara zazwyczaj jest zniechęcana do ciągnięcia sprawy. Do niedawna nie miała nawet prawa do przyprowadzenia ze sobą świadka lub pełnomocnika.
Jak to nie miała prawa?!
Księża podlegają polskiemu prawu, ale Kościół ma swoje sposoby na rozwiązywanie tych spraw według prawa kanonicznego. Jeśli ofiary się nie zniechęci, to zaczyna się proces – zgodny z prawem kanonicznym. Ofiara nie ma wglądu w akta sprawy, nie są jej przekazywane żadne informacje o przebiegu procesu, czasami nawet nie wie, że proces się zakończył. Jeśli księdza-pedofila skażą w Watykanie, to otrzyma jakąś śmieszną karę, na przykład dwa lata w klasztorze na przemyślenie swojego zachowania. Potem wraca do posługi i wykorzystywania innych. Oczywiście, nikt nie informuje prokuratury, choć zgodnie z polskim prawem każdy obywatel, bez względu na to czy jest biskupem czy krawcem, ma taki obowiązek.
Bycie księdzem do doskonały zawód dla sprawców przemocy seksualnej, zwłaszcza wobec dzieci. Ksiądz wysłuchuje spowiedzi dzieci w konfesjonale, wie o ich trudnościach lub słucha o problemach dzieci na radach pedagogicznych w szkole, jeśli jest katechetą, a na naszej mapie mamy wielu katechetów. Księża-pedofile mają najpierw dostęp do wszystkich informacji potrzebnych do tego, by wybrać najbardziej bezbronne ofiary, a potem całą instytucję, która ich chroni, bo wszyscy inni pedofile trafiają do więzienia, jeśli ich czyny są ujawnione, a księża nie.
................
Odezwali się do nas również księża. To dla nas bardzo ważne, bo to są wiarygodne źródła – mówią to ludzie ze środka hierarchii kościelnej, którzy są na tyle zdesperowani, by się do nas odezwać. Oni zawsze zastrzegają, że muszą pozostać anonimowi i to jest warunek podstawowy jakiejkolwiek rozmowy. Boją się, że zostaną usunięci ze stanu kapłańskiego. Bezkarność sprawców opiera się również na tym, że nawet jak odbędą karę, to Kościół zapewnia im wikt i opierunek do końca życia. Kiedy już jednak do rozmowy z księżmi dochodzi, to mówią konkretnie, kto wykorzystuje lub gwałci i gdzie – lub że coś takiego podejrzewają albo słyszeli wielokrotnie. Problem z takimi informacjami polega na tym, że musimy je zweryfikować, zachowując anonimowość naszych źródeł, a to jest poważne wyzwanie, bo w diecezjach do akt spraw dotyczących przemocy seksualnej ma dostęp bardzo niewiele osób i łatwo się domyślić, kto był źródłem przecieku. To wielu osobom zamyka usta, mimo że przecież złożenia zawiadomienia w prokuraturze lub na policji wymaga polskie prawo.
W efekcie zmowa chroni sprawców.
Pozwala ich przenosić z parafii do parafii. Dlatego zbieramy też informacje na temat udziału biskupów w zatajaniu spraw. Mamy już historie kilkunastu, którzy wiedzieli, ale zamiast coś zrobić, przenosili tylko sprawcę z miejsca na miejsce. Ujawnimy te informacje, przekażemy instytucjom państwowym i zawieziemy do Watykanu. Tylko przypomnę, że niedawno w Chile stanowiska straciło 80 biskupów za nagminne chronienie pedofilów.
http://krytykapolityczna.pl/kraj/jan-sm ... pedofilii/W Klerze Wojtka Smarzowskiego jest scena, w której mężczyzna opowiada przed komisją w kurii o tym, jak był molestowany przez księdza. Jeden ksiądz pyta, dlaczego mężczyzna atakuje Kościół chrystusowy, inny mówi, że oskarżony ksiądz będzie musiał pozwać mężczyznę o zniesławienie, bo w liście do kurii został nazwany pedofilem.
To autentyczna scena, na podstawie historii Marka Lisińskiego. W ogóle ten film jest oparty częściowo na historiach osób, które zgłosiły się do fundacji.
Ofiarami są z natury rzeczy katolicy, więc ich pierwszym odruchem jest pójście na skargę do biskupa zamiast na policję. Na początku jest właśnie takie przesłuchanie, podczas którego ofiara zazwyczaj jest zniechęcana do ciągnięcia sprawy. Do niedawna nie miała nawet prawa do przyprowadzenia ze sobą świadka lub pełnomocnika.
Jak to nie miała prawa?!
Księża podlegają polskiemu prawu, ale Kościół ma swoje sposoby na rozwiązywanie tych spraw według prawa kanonicznego. Jeśli ofiary się nie zniechęci, to zaczyna się proces – zgodny z prawem kanonicznym. Ofiara nie ma wglądu w akta sprawy, nie są jej przekazywane żadne informacje o przebiegu procesu, czasami nawet nie wie, że proces się zakończył. Jeśli księdza-pedofila skażą w Watykanie, to otrzyma jakąś śmieszną karę, na przykład dwa lata w klasztorze na przemyślenie swojego zachowania. Potem wraca do posługi i wykorzystywania innych. Oczywiście, nikt nie informuje prokuratury, choć zgodnie z polskim prawem każdy obywatel, bez względu na to czy jest biskupem czy krawcem, ma taki obowiązek.
[b]Bycie księdzem do doskonały zawód dla sprawców przemocy seksualnej, zwłaszcza wobec dzieci.[/b] Ksiądz wysłuchuje spowiedzi dzieci w konfesjonale, wie o ich trudnościach lub słucha o problemach dzieci na radach pedagogicznych w szkole, jeśli jest katechetą, a na naszej mapie mamy wielu katechetów. Księża-pedofile mają najpierw dostęp do wszystkich informacji potrzebnych do tego, by wybrać najbardziej bezbronne ofiary, a potem całą instytucję, która ich chroni, bo wszyscy inni pedofile trafiają do więzienia, jeśli ich czyny są ujawnione, a księża nie.
................
Odezwali się do nas również księża. To dla nas bardzo ważne, bo to są wiarygodne źródła – mówią to ludzie ze środka hierarchii kościelnej, którzy są na tyle zdesperowani, by się do nas odezwać. Oni zawsze zastrzegają, że muszą pozostać anonimowi i to jest warunek podstawowy jakiejkolwiek rozmowy. Boją się, że zostaną usunięci ze stanu kapłańskiego. Bezkarność sprawców opiera się również na tym, że nawet jak odbędą karę, to Kościół zapewnia im wikt i opierunek do końca życia. Kiedy już jednak do rozmowy z księżmi dochodzi, to mówią konkretnie, kto wykorzystuje lub gwałci i gdzie – lub że coś takiego podejrzewają albo słyszeli wielokrotnie. Problem z takimi informacjami polega na tym, że musimy je zweryfikować, zachowując anonimowość naszych źródeł, a to jest poważne wyzwanie, bo w diecezjach do akt spraw dotyczących przemocy seksualnej ma dostęp bardzo niewiele osób i łatwo się domyślić, kto był źródłem przecieku. To wielu osobom zamyka usta, mimo że przecież złożenia zawiadomienia w prokuraturze lub na policji wymaga polskie prawo.
W efekcie zmowa chroni sprawców.
Pozwala ich przenosić z parafii do parafii. Dlatego zbieramy też informacje na temat udziału biskupów w zatajaniu spraw. Mamy już historie kilkunastu, którzy wiedzieli, ale zamiast coś zrobić, przenosili tylko sprawcę z miejsca na miejsce. Ujawnimy te informacje, przekażemy instytucjom państwowym i zawieziemy do Watykanu. Tylko przypomnę, że niedawno w Chile stanowiska straciło 80 biskupów za nagminne chronienie pedofilów.
http://krytykapolityczna.pl/kraj/jan-smolenski-agata-diduszko-mapa-pedofilii/
